Tuesday 24 March 2020

I Did Stupid Thing

Hi guys.

I know now it's covid thingy everywhere but I'm not gonna talk about that. I'm gonna talk about me but before that have you wash your hand? 

 Jangan lupa kerap basuh tanya ye guys. Jangan keluar rumah.

Few weeks ago, I didn't go for my usual appointment with the psychiatrist. Well, I thought that I was okay but tak pun actually. Last semester aku ada satu subject ni which is Machine Component Design. Subject core with 3 credits hour. Aku bukannya bijak sangat, tapi kalau subject yang ada calculation ni aku boleh go. Memang minat tu ada dengan calculation. That's why I choose engineering. 

Masa week last tu, aku ada tanya lecturer and apa yang dia cakap focus past year semester january 2019. Aku buat weyh. Aku study and aku focus gila past year. Alhamdulillah memang masuk sebijik-sebijik. Dengan yakinnya aku boleh jawab final. Carry mark aku takde lah full tapi tak rendah jugak. Kira boleh tahan la. Dalam 49 macam tu. Tapi final aku memang yakin gila aku boleh jawab. Aku spend masa dalam dua jam jawab final paper tu since mostly semua soalan aku dah pernah buat.

And then masa result keluar, GPA aku jatuh. Jatuh teruk and I don't know why. Aku tau aku ada C masa tu but I don't know which subject. Aku relax lagi masa tu sebab ada la jugak a few subject aku tak yakin. After ful result keluar, betapa terkejutnya aku MCD aku yang C. C solid tau guys bukan C+. Masa tu aku rasa macam hancur gila hati. Kenapa subject yang aku yakin tu lah yang dapat teruk. Why? aku ada buat silap ke.

Aku nekad aku nak recheck. Satu subject RM100. Sebab aku yakin aku boleh jawab. Aku recheck. Aku tak kira. Maybe lecturer salah kira. After a week macam tu, result pun keluar. Academic department call aku suruh datang ambik result. Aku masa tu tak senang duduk. Unlucky for me, result aku tak berubah pun. Still C. Aku tak tau salah aku kat mana. Aku heartbroken gila babi. Aku tak tau nak fikir apa dah masa tu. Aku jadi serabut, kusut semua ada. Aku terus balik bilik. AKu tak makan.

Aku jadi menyampah dengan diri aku. Aku menangis sorang-sorang. Aku taknak la menangis depan orang, depan Amirul. That's not me. Selagi aku boleh senyum, aku senyum. But kat bilik, aku sorang-sorang aku menangis. Aku taktau kat mana salah aku. AKu fikir macam-macam. Semua benda yang aku tulis tu salah ke? ataupun tu hanya halusinasi aku je? macam-macam aku fikir sampai aku rasa macam entah-entah aku ni dah gila agaknya. Masa tu aku dah start tak boleh nak beza reality dengan mimpi. Aku rasa macam aku ni tengah dalam mimpi tapi aku tak boleh nak bangun. Aku rasa macam time tu tak real. Aku taktau ak explain macam mana tapi benda tu selalu jadi kat aku.

Apa aku buat? aku ambik gunting atas meja aku tu, aku toreh tangan aku. Sikit je la tapi. Sikit pun letak jugak la parut sampai sekarang. Bodoh kan aku? Bila aku fikir balik, bila aku nampak parut tu, aku macam tanya diri sendiri. Kenapa aku buat tu? masa tu aku rasa macam I just wanna hurt myself because she is so stupid. She can't even takecare of herself. I hate her. I hate myself. 

Entah la. Orang cakap kita kena sayang diri kita. Yes, i do love myself. But sometimes perasaan tu datang tanpa diundang. Benci, menyampah nak nangis semua ada. Bila cerita kat orang, orang macam kau kena lawan perasaan tu kau tak boleh layan. Aku kadang-kadang penat. Suicide thought? Banyak kali dah, tapi sebabnya aku masih ada iman. Aku fikir masih ada orang yang sayang aku. Orang tak faham apa yang aku rasa, so aku takleh salahkan mereka kan. Sebab tu kadang-kadang aku prefer diam. Menangis sorang-sorang. 

Aku sekarang lebih prefer duduk sorang-sorang. Kalau rasa tu datang, aku menangis je. Sampai aku tertidur. Cuma kadang-kadang I took medicine,